Πιπεριά και πολυκατοικία

Νέο έτος, νέα φωτογραφική μηχανή, νέος ύφος στο φωτογραφικό blog. Από την Sony A100, τώρα είμαι με μία Canon 500D η οποία έχει τον 18-55mm IS φακό, με το IS να είναι τα αρχικά του Image Stabilizer, τους συστήματος της Canon να σου επιτρέπει έως και 4 stop περιθώριο για την λήψη σε χαμηλές φωτιστικές συνθήκες. Κάτι παρόμοιο υπήρχε και στην Sony A100, αλλά με διαφορετικό σκεπτικό: αυτή την δυνατότητα σου την έδινε ο αισθητήρας και όχι ο φακός, ενώ στο προσοφθάλμιο έβλεπες και σχετικές πληροφορίες για το πόσο "κουνημένη" ή όχι θα είναι η φωτογραφία σου. Πλέον στα 15 Megapixels, 50% περισσότερα απ'ότι πριν, με πολύ καλύτερο αισθητήρα, δυνατότητα Live View (την οποία και δεν λατρεύω αλλά βολεύει σε περίεργες γωνίες ή με το τρίποδο) και φυσικά δυνατότητα για video και μάλιστα Full HD στα 1080. Προς το παρόν, οι δοκιμές τόσο στις φωτογραφίες όσο και στο βίντεο με έχουν αφήσει άφωνο αλλα έχω πολλά να αλλάξω, αρκετά διαφορετική λογική από την Sony, νέες δυνατότητα, νέος έρωτας!
Πλέον θα αλλάξει και αυτό το blog. Θα είναι πλέον ένας συνδυασμός φωτογραφιών και κειμένου, ενώ μερικές φορές μπορεί να μπαίνει μόνο κείμενο ή φωτογραφία, αλλά χλωμό το βλέπω. Ο λόγος; το θέλω, το αισθάνομαι σωστό, θέλω να μιλήσω περισσότερο. Τα κείμενα θα είναι άλλοτε δικά μου, άλλοτε σχόλια σε κείμενα και φωτογραφίες άλλων από το Διαδίκτυο κι άλλοτε σχόλια από το εκάστοτε φωτογραφικό βιβλίο που διαβάζω αυτόν τον καιρό (τώρα σειρά έχει το "Συγχρονη Ελληνική Φωτογραφία" του Κώστα Ιωαννίδη που επιτέλους έχω στα χέρια μου). Καλή μου αρχή λοιπόν κι ελπίζω να σας δω εδώ γύρω!
Όσο για την σημερινή φωτογραφία, δεν είναι ούτε στα πλαίσια κάποιου project, ούτε αφορά την έρευνα μου για την αστική αισθητική και το αστικό τοπίο. Είναι μια δοκιμαστική φωτογραφία με την νέα μηχανή και είναι η πρώτη HDR του 2010 και μάλιστα με φωτογραφίες της Canon 500D. Και την έβγαλα, την επεξεργάστηκα και την ανέβασα επειδή μου αρέσει, έχει πλάκα και μου λέει ένα πράγμα: οτι αγαπάω την φωτογραφία.