Υπόγειος διάδρομος

Η αρχή έγινε στην σχολή, όταν ετοίμαζα την πρόταση μου για πτυχιακή. Είχα μια ιδέα να κάνω μια δουλειά σχετικά με cross process βασισμένη στην δουλειά του Λουκά Σαμαρά, αλλά τελικά πήρα το θέμα "Αστικό Τοπίο κι Αισθητική στην Σύγχονη Πόλη". Ξεκίνησε τότε ένα κάψιμο με ένα θέμα που μου άρεσε και το είχα και πριν δουλέψει λιγάκι. Απο τότε περάσανε 6 χρόνια, η πτυχιακή δεν υποβλήθηκε ποτέ αλλά το θέμα συνεχίζω να το δουλεύω και τώρα ακόμα και μάλλον έχει πολλή δουλειά ακόμα.

"Μελετώντας" φωτογραφικά το αστικό τοπίο, μου έκανε πάντα εντύπωση η παρουσία του πλέγματος σ'αυτό: μια σειρά απο κάθετες κι οριζόντες γραμμές που σχηματίζουν διάφορα σχήματα, πολλές φορές τυχαία και πολλές φορές δήθεν διακοσμητικά. Αυτό το πλέγμα λοιπόν, το grid, έχει επηρεάσει τόσο την αισθητική μας που ενώ το βλέπουμε παντού, δεν το παρατηρούμε. Και ναι, είναι αξιοπερίεργο, καθότι οι τέλειες ευθείες και οι κάθετες γραμμές δεν είναι φυσικά φαινόμενα, δεν τα συναντούμε στην Φύση. Κι όμως σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο με κάθετε κι ευθείες, λες και είμαστε φτιαγμένοι σε άθλια γραφικά ενός πρωτόγονου Matrix μέσα στο οποίο πρέπει να ζήσουμε. Ακόμα και το μυαλό μας, αργά ή γρήγορα, ειδικά αν δεν προσέξουμε, σε ένα κουτί σκέφτεται, με στεγανά και όρια. Τελικά, το thinking outside the box, μερικές φορές φαίνεται πιο φυσικό...