Αυτή είναι μια όψη του Δικαστικού Μεγάρου Λάρισας, όπως ήταν μέχρι και πριν δύο εβδομάδες σχεδόν όταν τραβηχτήκανε οι φωτογραφίες. Είναι σε κεντρικό σημείο στην Λάρισα, στην Κεντρική Πλατεία και στα σκαλιά αυτά κάθονται πολύ νεολαίοι συνήθως είτε για να αράξουν είτε γιατί κάνουν κοπάνα απο τα κοντινά φροντιστήρια είτε ξεκουράζονται απο την εξάσκηση στο skate που κάνουν στον διάδρομο και στα σκαλιά. Αυτή η εικόνα, γεμάτο συνθήματα εκ των οποίων τα περισσότερα αναρχικά, αντιεξουσιαστικά και μερικά οπαδικά, είναι που δείχνει μονίμως το κτίριο. Ορισμένοι διαμαρτύρονται για την εικόνα του και θεωρούν βανδαλισμό τα graffiti και τα συνθήματα, ξεχνώντας πως αν φροντίζανε να υπήρχε ένας στοιχειώδης σεβασμός σε αυτό που εκπροσωπεί το κτίριο, θα ήταν όλα διαφορετικά.
Φωτογραφικά, είναι το πρώτο μέρος στο οποίο δοκίμασα να τραβήξω φωτογραφίες για να τις κάνω HDR, απο την άλλη μεριά αυτού του διαδρόμου και βράδυ. Τότε ήταν 5 λήψεις σε τρίποδο, τώρα ήταν 3 λήψεις με την μηχανή στο χέρι, το διάφραγμα στο 9, ταχύτητες 1/30, 1/60 και 1/125, στα 100 ISO κι επεξεργασία στο Photomatix Pro 3 και Photoshop CS4. Κι αυτό το κτίριο αποτελεί μία απο τις "εμμονές" μου, πάντα μου έκανε εντύπωση το θέμα της αστικής δημόσιας αισθητικής, ο τρόπος που συμβιώνουμε δίπλα σε κτίρια που άλλοτε είναι αδιάφορα εμφανισιακά κι άλλοτε είναι άσχημα. Πολλές φορές, όπως και σ'αυτή την περίπτωση, το κτίριο είναι μάλλον αδιάφορο, αλλά με την "επέμβαση" πολλών γίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον και οπτικά αλλά και ως μέρος που μπορούμε να παρατηρήσουμε την αντίδραση του κόσμου στην εμφάνιση του, ως ένα μέρος που αποτελεί μια αισθητική εμπειρία για τον θεατή. Ο τρόπος με τον οποίο φερόμαστε στα δημόσια κτίρια μας ή ο τρόπος που "διαβάζουμε" τις επιδράσεις που προκαλούν άλλοι, είναι ένα κοινωνιολογικά ενδιαφέρον θέμα αλλά απο άποψη Αισθητικής, καθώς έτσι μπορούμε να μελετήσουμε την ανεκτικότητα του σύγχρονου αστού σε τέτοιες εικόνες αυθόρμητης δημιουργίας και αποτελέσματος που αλλάζει συνέχεια προς το επόμενο αυθόρμητο αποτέλεσμα.
Φωτογραφικά, είναι το πρώτο μέρος στο οποίο δοκίμασα να τραβήξω φωτογραφίες για να τις κάνω HDR, απο την άλλη μεριά αυτού του διαδρόμου και βράδυ. Τότε ήταν 5 λήψεις σε τρίποδο, τώρα ήταν 3 λήψεις με την μηχανή στο χέρι, το διάφραγμα στο 9, ταχύτητες 1/30, 1/60 και 1/125, στα 100 ISO κι επεξεργασία στο Photomatix Pro 3 και Photoshop CS4. Κι αυτό το κτίριο αποτελεί μία απο τις "εμμονές" μου, πάντα μου έκανε εντύπωση το θέμα της αστικής δημόσιας αισθητικής, ο τρόπος που συμβιώνουμε δίπλα σε κτίρια που άλλοτε είναι αδιάφορα εμφανισιακά κι άλλοτε είναι άσχημα. Πολλές φορές, όπως και σ'αυτή την περίπτωση, το κτίριο είναι μάλλον αδιάφορο, αλλά με την "επέμβαση" πολλών γίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον και οπτικά αλλά και ως μέρος που μπορούμε να παρατηρήσουμε την αντίδραση του κόσμου στην εμφάνιση του, ως ένα μέρος που αποτελεί μια αισθητική εμπειρία για τον θεατή. Ο τρόπος με τον οποίο φερόμαστε στα δημόσια κτίρια μας ή ο τρόπος που "διαβάζουμε" τις επιδράσεις που προκαλούν άλλοι, είναι ένα κοινωνιολογικά ενδιαφέρον θέμα αλλά απο άποψη Αισθητικής, καθώς έτσι μπορούμε να μελετήσουμε την ανεκτικότητα του σύγχρονου αστού σε τέτοιες εικόνες αυθόρμητης δημιουργίας και αποτελέσματος που αλλάζει συνέχεια προς το επόμενο αυθόρμητο αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου